تأثیر حشره کش های جدید روی گرده افشان ها

تأثیر حشره کش های جدید روی گرده افشان ها

بر اساس مطالعه‌ای که در 2 آوریل 2021 در مجله ساینس منتشر شده است، استفاده از آفت‌کش‌ها در ایالات متحده در طول سه دهه گذشته بیش از 40 درصد کاهش یافته است و برخی از موجودات زنده، از جمله پستانداران و پرندگان، از مزایای کاهش مصرف آفت‌کش‌ها و بهبود برنامه‌های تولید محصولات کشاورزی بهره‌مند شده‌اند. با این وجود، در مقابل قدرت آفت کش ها افزایش یافته است که این افزایش قدرت به ضرر سلامت سایر گونه ها تمام شده است. رالف شولز، متخصص اکوتوکسیکولوژیست دانشگاه کوبلنز و لاندو در آلمان، در گفتگو با روزنامه گاردین اظهار داشته است: «ترکیباتی که مخصوصاً برای مهره‌داران سمی هستند با ترکیباتی با سمیت کمتری برای مهره‌داران جایگزین شده‌اند و این یک موفقیت است. اما در همان زمان، آفت‌کش‌ها خاص‌تر شدند و متأسفانه، برای «جانداران غیر هدف» همچون گرده‌افشان‌ها و بی‌مهرگان آبزی نیز سمی‌تر شده‌اند.»

شولز و تیمش داده‌های سازمان زمین‌شناسی ایالات متحده، در مورد استفاده کشاورزان از 381 آفت‌کش بین سال‌های 1992 تا 2016 را با داده‌های آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) در مورد اثرات دوز سمی این مواد شیمیایی روی هشت نوع جاندار و گیاه شامل ماهی‌ها، پستانداران، پرندگان، گرده‌افشان‌ها، بی‌مهرگان خاکزی و آبزی و همچنین گیاهان خشکی و آبزی ترکیب کردند. این گروه از محققان مقدار «سمیت اعمال شده کل» برای هر گروه را با استفاده از دو جریان داده محاسبه کردند تا تغییرات در استفاده از آفت‌کش‌ها و اثرات آن در طول زمان را ارزیابی کنند. در مجموع، نتایج نشان می‌دهد که با وجود کاهش استفاده از آفت‌کش‌ها، آن‌ها همچنان بر بسیاری از اشکال مختلف زندگی تأثیر منفی می‌گذارند. سطح سمیت آفت‌کش‌ها برای بی‌مهرگان آبزی مانند پلانکتون‌ها و لارو حشرات دو برابر شده و همین امر در مورد گرده‌افشان‌های مهم مانند زنبورها نیز صادق می‌باشد. این مطالعه نشان داد که پستانداران و پرندگان تنها گروه‌هایی بودند که از این تخصصی شدن آفت‌کش‌ها سود بردند، به‌طوری‌که میزان سمیت آفت‌کش‌ها برای این جانداران بیش از 95 درصد کاهش یافت؛ با این‌حال، حتی این گروه‌ها نیز ممکن است از طریق تغییرات در شبکه‌ی غذایی تحت تأثیرات منفی قرار گیرند.

لین گلدمن، دانشمند سابق آژانس حفاظت از محیط زیست، به آسوشیتد گفته است: «نکته مهم این است که زمانی تصور می‌شد این آفت‌کش‌ها نسبتاً خوش‌خیم و آنقدر کوتاه مدت هستند که به اکوسیستم‌ها آسیب نمی‌رسانند، اما در واقع اینگونه نیست.

نتایج تا حد زیادی بازتابی از این است که چگونه فناوری چشم‌انداز طراحی آفت‌کش‌ها را تغییر داده است. ساینس گزارش می‌دهد که آفت‌کش‌ها قوی‌تر شده‌اند و در مقایسه با چندین کیلوگرم سموم شیمیایی قدیمی‌تر مانند آفت‌کش‌های ارگانوفسفره و کاربامات، گاهی تنها به ۶ گرم در هکتار نیاز است. همچنین، شرکت‌ها در طراحی محصولات خود برای هدف قرار دادن گونه‌های آفات کشاورزی خاص و در عین حال به حداقل رساندن آسیب ناخواسته به موجودات دیگر قوی‌تر عمل می‌کنند. با این‌حال، سموم شیمیایی جدید آنقدر خاص نیستند که بتوانند بین آفات و حشرات بالقوه مفید تمایز قائل شوند. شولز می‌گوید این مبادله بین مهره‌داران و بی‌مهرگان می‌تواند عواقب ناخواسته‌ای برای سلامت و عملکرد اکوسیستم‌ها داشته باشد. جدا از اهمیت آن‌ها به عنوان گرده افشان، بسیاری از گونه‌های حشرات غیر هدف غذای حیوانات دیگر هستند.

در مطالعه حاضر، حتی گونه‌هایی از گیاهان که برای کاهش نیازشان به آفت‌کش‌ها اصلاح ژنتیکی شده‌اند، سطوح سمیت فزاینده‌ای را ثبت کردند. به عنوان مثال، یک سویه ذرت برای تولید یک ماده شیمیایی حشره‌کش اصلاح شده بود، اما از آنجایی‌که حشرات آفت نسبت به این ترکیب شیمیایی متحمل شده‌اند، کشاورزان مجبور به استفاده مکرر از سایر آفت‌کش‌ها شدند.

جان توکر، حشره‌شناس در ایالت پن، به ساینس می‌گوید برای جلوگیری از این مشکلات، کشورهای سراسر جهان باید فکری در مورد بحران استفاده از آفت‌کش‌ها بکنند. الگوهای موجود در داده‌های استفاده از آفت‌کش‌ها و سمیت در ایالات متحده باید یک داستان هشداردهنده برای بقیه جهان باشد که به نظر می‌رسد بیشتر این کشورها برای کنترل آفات اتکای بیشتری به استفاده از آفت‌کش‌ها دارند تا تعاملات اکولوژیکی.